Maandag 12 april
Tuut, tuut. Collega Maaike staat met haar bolide om acht uur voor mijn deur. Vanochtend lift ik met haar mee naar de campus. Daar levert fietsenfabrikant Flexaim namelijk om tien uur de elektrische fietsen af. Ook die voor mij.
De zes stuks glimmend staal zien er niet verkeerd uit en de eerste proefrit smaakt naar meer. Het einde van de werkdag laat echter nog even lang op zich wachten. Collega Paul - die een klus in Langezijds heeft - maakt daarom ook even een testritje. `Het fietst lekker ja, wel jammer dat er geen snelheidsmeter op zit.'
Aan het eind van de dag is het mijn beurt. De tegenwind is venijnig. Snel de knopjes verkennen. Low, medium en high behoren tot het keuzemenu. Het echte werk zit onder de full powerknop. Die gaat er uiteraard op. Zoef, zoef, over de Weerseloseweg. Het Twentse landschap vliegt voorbij. Ik zie een veulentje vrolijk huppelen in de wei. Ja, zo voel ik mij ook! Vrij, blij en snel natuurlijk.
Dinsdag 13 april
De batterij zit onder het zadel en is met een apart sleuteltje vergrendeld. Diefstalproof dus. Na het ontgrendelen schuif je het accublok eruit, plugt `m aan de oplader en die steek je in het stopcontact. It's so simple. Groot voordeel: je hoeft niet met fiets en al aan de voeding. Speciale oplaadpunten zijn dus niet nodig. Het laden duurt 3, 5 uur van nul tot vol. En dat voor nog geen 0,05 eurocent! Daar kan geen auto tegenop. Zowel op het stuur als op de batterij zelf staat aangegeven hoe vol-ie is. Handig. Het zou lullig zijn als je onderweg ineens echt hard moet trappen. Weetje: Een volle batterij is goed voor veertig kilometer asfalt. Grootste energieslurper is de tegenwind. En daar hebben we vandaag eveneens last van. Via de Oldenzaalsestraat gaat de route richting café Halfweg. Onderweg veel zwoegende fietsers. Ideale prooien om ingehaald te worden. Zo vroeg op de ochtend en dan al het gevoel hebben dat je iedereen voorbij jaagt en flitst. Dat belooft wat voor vandaag!
Woensdag 14 april
Zoef, zoef. Daar gaan we weer. Muts op, sjaal om en handschoenen aan. Het kan 's morgens knap koud zijn. En helemaal als het tempo er goed in zit. Een elektrische fiets is gebonden aan een maximale snelheid. De wet zegt 27 kilometer per uur. De fietsenleverancier zet de grens op 26,5 kilometer per uur. Is dat snel? Vind ik wel. Niet echt, volgens mijn collega. `Dat haal ik ook op mijn gewone fiets.' De tijdwinst valt tegen, welke route ik ook kies. Gemiddeld is er toch veertig minuten voor nodig om van A naar B te komen. Het levert een winst op van een kleine tien minuten. We hadden op meer gehoopt. Eerlijk is eerlijk.
Donderdag 15 april
Ook een elektrische fiets is uiteindelijk gewoon een vervoermiddel. Als je er voor de tigste keer op klimt, wordt het gewoontjes. Plezier beleef je vooral bij het inhalen van andere sappelende pedaalrijders. Minder lollig zijn de stoplichten, oversteekpunten en hobbels in de weg. De e-fiets gedijt het allerbeste bij een fietspad zo glad en strak als een biljartlaken. Aandachtspuntje dus voor de e-fiets-makers en -promotors. Het steeds weer opnieuw aanzwengelen en opstarten schiet niet op, net zoals bij de reguliere fiets. Ander verbeterpuntje: het zadel. Het stevige exemplaar laat inmiddels pijnlijke drukplekken achter op mijn achterwerk. Op de terugweg zie ik vandaag bij het binnenrijden van Oldenzaal twee dames op een oranje-blauwgekleurde fiets. Gokje: bedrijfsfietsen van de Rabobank. Prima ideetje voor de UT die pleit voor meer duurzaamheid en een groene campus. De e-fiets - met UT-logo - in het keuzemodel dus. Tegen een aantrekkelijk tarief uiteraard.
Conclusie
Goed, de elektrische vélo kampt nog met een imagoprobleempje. Dat blijkt wel uit reacties die ik krijg van vrienden en familie als ik twitter: `zoef zoef, daar ga ik op mijn
elektrische fiets'. De reply `hoe oud ben je' zegt genoeg. Aan die imagokwestie valt nog wel te sleutelen. Een slimme campagne of jonge, hippe ambassadeurs inschakelen. Hamvraag blijft: is de elektrische fiets een goed alternatief voor de het woon-werkverkeer? Ofwel: wordt-ie hot or not? Na een weekje proberen zeg ik: hot. De elektrische fiets gaat zijn beste tijd nog krijgen. Fietsen is geen straf meer, mits de fietspaden strak gestreken zijn en het - idealiter - niet regent.
 |
| De e-fietsen worden rijklaar gemaakt voor de testrijders. (Foto: Gijs van Ouwerkerk) |
