|
Het is geen traditionele sport. Tijd of winnen zijn minder belangrijk dan fysieke en mentale weerbaarheid. Maar de sport staat wel bol van de spanning. Parkour, ofwel freerunning, is een kruising tussen de kunst van het bewegen en achtervolgingsscènes uit actiefilms. Tim Hirschler wil deze jonge sport op de campus introduceren.
Het was inderdaad een actiefilm met achtervolgingsscènes die psychologiestudent Tim Hirschler over de streep trok. Een jaar of twee geleden begon hij met freerunning. ‘Eerlijk gezegd was mijn conditie toen dramatisch’, zegt Hirschler. ‘Na het oplopen van twee trappen, stond ik boven al te puffen en te hijgen. Er moest iets gebeuren, maar ik voelde niks voor een traditionele sport.’
Het werd dus parkour, ofwel freerunning, een sport die vanuit Frankrijk overwaaide naar Nederland. In Enschede geeft Hirschler trainingen aan vooral pubers, bij wie de sport razend populair is. Dit voorjaar wil hij UT-studenten warm krijgen voor freerunning.
De sport heeft overeenkomsten met het afleggen van een militaire stormbaan of een survivalbaan. Overal tussendoor, onderdoor, er overheen en er langs. Alles gericht op het ontwijken of overwinnen van obstakels.
‘Stel’, verduidelijkt Hirschler, ‘je staat onder aan een parkeergarage en je ziet dat op het bovenste dek iemand een ongeluk krijgt. Dan is het zaak om te helpen, en wel zo snel mogelijk.’ Volgens de trainer kan dat door gewoon snel de trap op te lopen, maar ook door omhoog te klauteren. Het maakt niet uit hoe, zo lang het doel maar zo snel mogelijk wordt bereikt.
De sport is volgens Hirschler onder meer bedoeld om de eigen grenzen te verleggen en lichaam en geest steeds meer op de proef te stellen. Maar voor macho’s is geen plaats onder de freerunners.
Hirschler doet behalve aan parkcourtraining ook aan Kung Fu en weet dus hoe het is om lichaam èn geest uit te dagen. Kung Fu komt ook van pas bij parkourtraining. ‘Maar je hoeft geen sportverleden te hebben’, volgens Hirschler. ‘Iedereen kan prima op nul beginnen.’ Volgens Hirschler zijn er op de campus meerdere plekken waar de sport kan worden beoefend. ‘De muurtjes bij de Lichtkrant zijn geschikt, maar er zijn wel meer plekken waar ik met een nieuwe trainingsgroep uit de voeten kan. Eigenlijk kun je de sport overal buiten beoefenen.’
Zoals gezegd, aan spanning geen gebrek. Hirschler: ‘We bootsen onder meer een achtervolging na. Het is dan zaak snel een vluchtweg te vinden. De één doet dat sierlijk, terwijl een ander juist voor de rauwe snelheid kiest. Zolang je er maar komt. Het draait uiteindelijk allemaal om efficiency.’
Goede turners lijken daarmee in het voordeel. ‘Het is een hele jonge sport’, zegt de psychologiestudent. ‘Het is ook een sport waarmee je snel zelfrespect kunt winnen en je eigenwaarde kunt vergroten.’ Volgens Hirschler worden de beoefenaars voortdurend blootgesteld aan nieuwe uitdagingen. Daarnaast hebben ze ook nog eens volop oog voor de natuur. ‘We gaan soms ook een paar uur afval opruimen op de campus. Respect voor jezelf en respect voor anderen. Daar draait het om.’
De trainer is van plan eerst een introductietraining te houden op de campus om vervolgens in april definitief te beginnen met de training buiten. Nu wordt af en toe al binnen in het sportcentrum getraind. ‘Voor het geld’, aldus Hirschler, ‘hoeft niemand het te laten. Met een paar gymschoenen ben je er al.’
De verrichtingen van Hirschler zijn ook te zien op Youtube: www.youtube.com/watch?v=MCwiFbz48x4
