 |
| Brenda van der Linden: ‘Ik moet het meer hebben van mijn passeerbewegingen dan van het hoog in de lucht hangen en knallen. Foto: Gijs van Ouwerkerk Naam: Brenda van der Linden Leeftijd: 21 jaar Studie: industrieel ontwerpen Sport: Handbal Club: Cabezota |
De tijd dat de Drienerlose handbalvereniging Cabezota moeite moest doen om een damesploeg op de been te houden is passé. Handbal is hot. In ieder geval op de campus, waar Cabezota dit seizoen competitie speelt met maar liefst drie damesploegen. Eén van de vaste waarden in dames twee is Brenda van de Linden, voormalig slalomspecialiste op de ski’s.
Toen ze drie jaar geleden haar studie aan de UT begon werd ze lid van Cabezota. Geen voor de hand liggende keuze voor een ski-ster, lijkt het. ‘Ach, misschien ook juist wel’, peinst Brenda. ‘Skiën is een individuele sport. Ik was gewoon toe aan iets anders, zoals een teamsport.’
Een andere reden om de latten op te bergen was dat ze in Enschede geen geschikte skibaan kon vinden. Zo’n baan was er in haar oude woonplaats Oss wel. ‘Het eerste jaar van mijn studie ging ik regelmatig terug om competitie te kunnen skiën’, aldus de Brabantse, ‘maar op een gegeven moment werd me dat een beetje te veel gedoe.’
Het werd dus handbal. ‘Ik twijfelde toen nog een beetje tussen volleybal en handbal, maar dat het een teamsport zou worden, wist ik wel.’ Spijt van die keuze heeft ze niet. ‘Natuurlijk blijf ik skiën, maar in het vlakke Nederland blijft het met deze sport toch een beetje behelpen.’ De afgelopen weken moest ze het doen met de beelden van de Olympische Spelen in Vancouver. ‘Best mooi hoor. Ik kijk graag naar de slalom. Liever dan naar de afdaling of de Super G: op die disciplines staan de poortjes te ver uit elkaar.’
Van der Linden heeft dus meer met de slalom. En opvallend genoeg komen die kwaliteiten haar ook van pas tijdens de handbalwedstrijden in de hal, waar ze haar rivalen links en rechts voorbij gaat. ‘Ik moet het inderdaad meer hebben van mijn passeerbewegingen dan van het hoog in de lucht hangen en knallen.’ En dan bescheiden: ‘Aanvallend ben ik ook niet zo sterk. Verdedigend beter. Eigenlijk is dat ook een beetje het probleem van ons hele team. We laten voorin te veel kansen liggen.’
Het tweede damesteam van Van der Linden komt uit in de vierde klasse en gaat op in de grijze middenmoot van de ranglijst. Afgelopen weekeinde werd verloren van DSVD uit Deurningen. ‘Natuurlijk willen we best een keer kampioen worden,’ vertelt ze ‘maar dat zit er op dit moment niet in. Gelukkig hebben we wel een enorm gezellig team.’
De speelster van het tweede zegt kwaliteiten te kort te komen voor een plaats in het eerste. ‘Bovendien heb ik die ambitie niet’, vertelt ze. ‘Als ze me nu voor het eerste zouden vragen, zit ik negen van de tien wedstrijden op de bank. Daar heb ik geen zin in. Dan kies ik voor elke week spelen.’
Van der Linden is niet bang uit te delen of te incasseren in wedstrijden. Ze schuwt de schouderduw niet. Een verklaring waarom het handbal op de UT bezig is aan een opmars en het ledental al tijden in de lift zit, heeft Van der Linden niet. ‘Dan moet ik speculeren, maar ik denk dat de sport tegenwoordig vaker op televisie wordt uitgezonden dan een jaar of tien geleden. Dat scheelt.’
In elk geval is de ledengroei deels te danken aan het grote aantal speelsters met de Duitse nationaliteit. ‘In Duitsland staat dameshandbal een stuk hoger aangeschreven dan bij ons. Wat hier voetbal is voor mannen, is handbal in Duitsland misschien wel voor vrouwen. In Nederland zeker niet, maar wat niet is, kan komen.’
