En inderdaad, het recht van studenten om te kaarten weegt zwaarder dan welke burgerlijke norm van welke burgerluchtvaartmaatschappij dan ook. Maar ik was zo'n burgerlijke klootzak die dat niet begreep. Ik wou naar huis. Net als vele andere passagiers. Dus wij wilden dat die belhamels tot de orde geroepen zouden worden. Eventueel hardhandig. Maar niemand van ons wenste begeleiding van gevechtsvliegtuigen die ons zo nodig uit de lucht konden schieten. Dat kwam niet in ons op. Want het was 2000, dus `september eleven' was nog gewoon één van de 365 dagen van het jaar.
Het was terreur. Jazeker, dit was terreur van de soort waar baby's patent op hebben. Ongeacht de omgeving krijsen tot ze hun zin krijgen. En wie zich als een baby gedraagt, dient ook als een baby behandeld te worden. Geen gevangenisstraf, maar pamperen. Riemen vast, of je krijgt een luier omgespeld die pas na de landing wordt verwijderd. Dat had die studenten zullen leren. En die Indiërs evenzo.
Het waren fundamentalisten. Jazeker, dit waren vrijheidsfundamentalisten. Hun vrijheid is absoluut. Niemand heeft het recht die in te perken. Dit type fundamentalist vormt nog steeds de grootste bedreiging voor de westerse wereld. Ze maken meer slachtoffers dan alle gelovige fundamentalisten bij elkaar. Vooral in het verkeer en in het uitgaansleven moorden ze er onbesuisd op los. En komt één hunner daarbij zelf om het leven, dan wordt zo'n martelaar verheerlijkt middels een witte mars.
O ja, moslimfundamentalisme is ook vervelend. Het heeft ervoor gezorgd dat gezagvoerders en gezagdragers geen verschil meer zien tussen een baby en een terrorist.
