Sheila Jasanoff is professor in science and technology studies aan de John F. Kennedy School of Goverment van Harvard University in Cambridge, Massachusetts. Daarnaast doceert ze aan de Harvard School of Public Health en het Department of the History of Science.
Haar onderzoek richt zich op de vraag hoe wetenschap en technologie uitdagingen leveren voor recht en politiek in democratische samenlevingen, en hoe aldus nieuwe `maatschappelijke ordes' vormgegeven worden. Internationale vergelijking is daarbij een belangrijke ingang, zoals die tussen Duitsland, het Verenigd Koninkrijk en de VS. Ze schrijft daarover in haar haar recente boek `Designs on Nature. Science and Democracy in Europe and the United States'.
Risicomanagement, milieuwetgeving en de politieke gevolgen van wetenschappelijke en technologische veranderingen zijn doorlopende thema's in haar werk. Van haar vele boeken en artikelen is vooral bekend `The Fifth Branch: Science Advisers as Policymakers' (1990), meer recente zijn `States of Knowledge: The Co-Production of Science and Social Order' (2004) en Designs on Nature (2005).
Jasanoff werd geboren in India, studeerde in Engeland, Duitsland en de Verenigde Staten en promoveerde in 1973 aan Harvard University. Vanaf eind jaren zeventig werkte ze aan de Cornell University in Ithaca, New York, waar ze in 1990 tot hoogleraar Science, Technology & Society werd benoemd. Vanaf 1998 heeft ze haar huidige aanstelling aan Harvard.
Erepromotor en emeritus hoogleraar filosofie van wetenschap en techniek (faculteit Gedragswetenschappen) Arie Rip noemt Jasanoff een scherpe analist, mede door haar juridische achtergrond. `Ze staat te boek als één van de centrale figuren in de Science, Technology and Policy studies', zegt hij. `Jasanoff kan perfect een overall beeld neerzetten en weet dit als geen ander te onderbouwen met details.' Volgens Rip is Jasanoff `ontzettend vereerd met deze onderscheiding die ze als een absolute erkenning ziet voor haar werk.'
Sung Wan Kim (1940), professor-voor-het-leven aan de University of Utah in Salt Lake City is een excellente wetenschapper die ook nog eens veel voor de UT betekend heeft, zegt professor Feijen, wetenschappelijk directeur van het Biomedisch Technologisch Instituut BMTI. Hij droeg zijn vriend en collega voor.
Sung Wan Kim is beroemd om zijn onderzoek naar drug delivery met behulp van afbreekbare polymeren. `Maar de laatste tien jaar heeft hij zich voornamelijk gespecialiseerd in gene delivery', zegt Feijen. `Hij heeft allerlei systemen bedacht om effectief een gen naar een celkern te exporteren en daarin is hij echt één van de voorlopers; een prachtig stuk werk. Je kunt op die manier groeifactoren tot expressie brengen om bijvoorbeeld de groei van bloedvaatjes te stimuleren. Zo werken sommige interleukines goed tegen tumoren. Als je cellen ertoe aan kan zetten die op bepaalde plekken in het lichaam aan te maken, kunnen ze tumoren te lijf gaan.'
Feijen is `heel erg blij dat we iets terug kunnen doen als universiteit'. Hij is al ruim dertig jaar bevriend met Kim en heeft samen met de tot Amerikaan genaturaliseerde Zuid-Koreaan meer dan veertig publicaties op zijn naam staan.
Hun samenwerking en vriendschap ontstond in de jaren zeventig, toen Feijen een jaar in Salt Lake City werkte. Daar ligt de basis voor de latere uitwisseling van promovendi, die de UT geen windeieren legde. Feijen: `Steeds voor een relatief korte periode van ongeveer vier maand. Het zullen er in totaal een stuk of veertig zijn geweest. Internationalisering was toen nog lang niet zo gewoon als nu en er was helemaal geen geld voor. Dat losten we op door wat consultancyklusjes te doen bij de industrie. Dat legden we apart voor onze promovendi. Daar zijn ook vrij veel publicaties uit voort gekomen.'
Kim ontving series prijzen voor zijn werk, maar dit is zijn eerste eredoctoraat. Feijen: `Hij was er zeer vereerd mee en komt ook zeker hier naartoe voor de uitreiking. Fantastisch dat het is gelukt.'
Gerard Holzmann is de grondlegger van de SPIN model checker, het Zwitserse zakmes in de computerwereld. Om software foutloos te produceren is het nodig deze te verifiëren. Meest significante methode hiervoor is model checking: het automatisch zoeken van een model bij de gegeven eigenschappen. Softwaremodellen zijn zo groot dat ze ingenieuze algoritmen vereisen om ze ontvankelijk te maken voor automatisch zoeken. Gerard Holzmann maakte van model checking wat het vandaag de dag is: een praktische, automatische techniek voor softwareanalyse, SPIN genaamd.
Het geheim van Holzmanns succes is dat hij als ontwerper midden tussen de Spin-gebruikers staat en hun behoeften kent. Gerard Holzmann is aanhanger van de behoeftetheorie die hij verder ontwikkelt en uitbreidt. Hij is eveneens een ingenieur die niet schroomt met nieuwe concepten -waar nog geen theorie voor bestaat- te experimenteren. Deze mengeling van onderzoek enerzijds en praktische techniek anderzijds maakt Holzmann een ideale kandidaat voor een eredoctoraat, aldus zijn erepromotor Ed Brinksma (deeltijdhoogleraar bij de faculteit EWI en sinds kort directeur instituut voor embedded systems aan de TU Eindhoven.)
De ontwikkeling van Spin leidde tot de veelbelovende ontwikkeling van FEAVER, een systeem om automatisch modellen op te sporen uit bestaande software. De combinatie van Spin en Feaver maakt een directe softwareanalyse mogelijk. Ook op dit gebied is Holzmann pionier.
De afdelingen elektrotechniek, wiskunde en informatica op de UT kent veel Spin-gebruikers die voor hun dagelijkse onderzoeks- en onderwijsbezigheden afhankelijk zijn van model checkers in het algemeen en Spin in het bijzonder. De leerstoel Formal Methods and Tools van Brinksma kent een lange werkrelatie met Holzmann. Dit uitte zich bijvoorbeeld in de toepassing van Spin in het controlesysteem van de Nieuwe Waterweg.
Holzmann promoveerde aan de technische universiteit van Delft. Sinds 2003 werkt hij bij het Center for Space Information Mission and Software van de NASA JPL (Jet Propulsion Laboratory) waar hij hoofd is van LaRS, Laboratory for Reliable Software. Hiervoor werkte hij 23 jaar als wetenschapper bij het prestigieuze Bell Labs in New Jersey. Holzmann schreef vier boeken. In 2002 ontving hij de Association for Computing Machinery (ACM) software award - de nobelprijs op softwaregebied - voor Spin.
James Fraser Stoddart, in 1942 geboren te Schotland, is een baanbrekend wetenschapper op het gebied van nanotechnologie. Hij is voorgedragen door UT-hoogleraar David Reinhoudt. Stoddart haalde in 1964 zijn Bachelor of Science aan de universiteit van Edinburgh, twee jaar later zijn Phd waarna hij als Postdoctoral Research Fellow vertrok naar Canada, Queen's University. In 1970 ging hij bij de Sheffield University als Imperial Chemical Industries Research Fellow aan de slag voordat hij als docent chemie toetrad tot de academische staf.
In 1978 werkte hij als Science Research Council Senior Visiting Fellow aan UCLA, de universiteit van Californië. Na drie jaar (1978-81) gewerkt te hebben bij ICI Corporate Laboratory in Runcorn keerde hij terug naar Sheffield. Stoddart werd in Edinburgh in 1980 beloond met de Degree of Doctor of Science.
In 1990 vertrok hij naar Birmingham, waar hij hoofd was van de School of Chemistry. In 1997 kwam hij als de Saul Winstein Professor of Chemistry naar UCLA. In 2002 werd hij plaatsvervangend co-directeur van het California NanoSystems Institute (CNSI) en een jaar later werd hij benoemd tot directeur van het instituut en installeerde de Fred Kavli Chair of NanoSystem Sciences.
Stoddart is een van de weinige chemici van de laatste kwart eeuw die een nieuw veld van organische chemie heeft gecreëerd. Erepromotor en wetenschappelijk directeur van Mesa+ David Reinhoudt: `Stoddart heeft de supramoleculaire chemie ontwikkeld tot een praktische toepassing. Hij ontwikkelt een creatieve lijn in onderzoek op niet bestaande kennis en genereert zo nieuwe kennis waarvan hij vervolgens geen gebruik maakt. Dat laat-ie over aan de spin-offs. In die zin is hij een echte wetenschapper.'
Reinhoudt kent Stoddart al vanaf 1973. `Wij zijn echte collega's. Zo'n negen keer per jaar komen we elkaar op nanoconferenties in de hele wereld tegen. Gek genoeg hebben nooit samen projecten geïnitieerd.' Stoddart is lid van de wetenschappelijke adviesraad van Mesa+ en buitenlands lid van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen, afdeling Natuurkunde.
Stoddart
Jasanoff
Holzmann
Kim
