Lafbekken
Nog zoiets lafs: ze durven alleen de producenten aan te pakken. De nertsenfokkers, de kippenboeren, de slachterijen, de laboratoria met proefdieren. Terwijl we toch leven in een consumptiemaatschappij. De Consument dicteert. Als Hij goedkoop varkensvlees wil eten, dan komt er goedkoop varkensvlees in de supermarkt. Maar die almachtige consument heeft van de radicale dierenactivist niks te vrezen. De stoere bivakmuts kijkt wel uit. Er zijn hem veel te veel consumenten. Ook in zijn eigen familie.
Wij doen het anders. Wij publiceren op onze homepage ook lijsten met dierenbeulen, maar dat zijn dan mensen die een bontjas dragen. Of die eieren en vlees uit de bio-industrie eten. Of die medicijnen slikken die op proefdieren zijn getest. ("Liever dood dan doden") En onderaan die lijsten staan de namen en adressen van ons, de aanklagers. Wie inlogt op onze site, kan zijn eigen naam daaraan toevoegen.
En we gaan ook bij de mensen langs. Tijdens de kerstdagen doen we dat vooral rond etenstijd. Dan bellen we aan bij iemand die foie gras heeft gekocht, stellen ons netjes voor, geven een kaartje met ons adres en telefoonnummer, en vragen vriendelijk of ze even een video willen bekijken. Beelden van ganzen met een trechter in hun strot. Meestal krijgen we de deur in ons gezicht gesmeten, maar we zijn wel wat gewend. We komen voort uit de Jehova-beweging. De volgende keer dat zo iemand foie gras gaat kopen, zal hij toch even aan ons denken.
De laatste tijd worden wij echter steeds agressiever bejegend. En wij niet alleen. Ook onschuldige kinderen die collecteren voor de Dierenbescherming lopen klappen op die bedoeld zijn voor de bivakmutsen. En die radicale lafbekken, die verschuilen zich weer achter het dierenleed. Dit doet onze zaak zoveel kwaad, dat wij nu ook de namen en adressen van deze radicalen zijn gaan publiceren. We zetten zelfs aan tot fysiek geweld. Voor het eerst in ons bestaan. Al onze sympathisanten worden opgeroepen de radicalen hun bivakmutsen van de kop te rukken.
