Slogans
Ook de relaties in 'corporate' en politiek Nederland worden vanouds door de public relations-experts van VEB op gehaaide wijze bewerkt: met gedegen beschouwingen, grote landelijke namen (Heerma!) en glossy advertenties in vierkleurendruk. Zie het onvolprezen periodiek UT-Mediair.
Geen wonder dus dat de UT de wervende slagzinnen waarmee men op de arbeidsmarkt het allerbeste menselijke kapitaal hoopt aan te trekken ook louter door de allerbeste copywriters laat ontwerpen. De UT-personeelsadvertenties in de landelijke zaterdagkranten tonen dat prachtig aan.
'De UT leidt uw toekomst in goede banen', meldt er een. Mooi, maar niet zo gelikt. 'De aio die nu de UT in studie neemt, werkt sterk toekomstgericht'. Bondig, loopt meteen een stuk beter. Een stap vooruit! En dan het voorlopig hoogtepunt: 'Let the UT steer your future in the right direction.' The UT speaks also beyond the border a little word with. Hulde!
Bah
Mijn naam is Josef K. Wat mij is overkomen! Fiets ik op een mooie donderdagmiddag welgemoed langs de Matenweg, komen er opeens twee studentjes aangehold met een videocamera op hun schouder. Ze schreeuwen en beginnen me zomaar te filmen. Ik schrik me wild en fiets er gauw vandoor.
Ik kom thuis, doe mijn roze trainingspak uit, schop mijn Nikes in de hoek, en besluit even lekker over het UTnet te surfen. Wie schetst mijn verbazing als ik opeens mijzelf op het scherm zie fietsen! Dief, staat erbij. Daar begin ik toch van te balen. Waar hebben die lui het over?
Dit moet een misverstand zijn. Maar niemand vraagt me wat, anders kon ik het even uitleggen. Ik ken die lui niet eens. En het wordt steeds erger. Als ik 's avonds langs de Calslaan wandel, zie ik mijn eigen kop op de deur geplakt. Als ik binnenga verlies ik al mijn lichaamsdelen en mijn leven, staat er naast. Zijn ze nou helemaal geschift geworden?
Als ik in de verte een meute joelende studenten zie naderen, sla ik angstig op de vlucht. Ze komen me met stokken en fakkels achterna. Ik ren voor mijn leven. Waar is oom agent als je hem nodig hebt? Met bonzend hart hap ik achter een boom naar adem. Eén ding is zeker: als ik deze waanzin overleef, doe ik aangifte. Gelukkig leef ik in een rechtsstaat.
