Wat moet je in deze tijd van automatisering als bibliothecaris toch een gelukkig mens zijn nu een perfect automatisch systeem zorgt voor een gevulde bibliotheek. De bibliothecaris moet net zo gelukkig zijn als de moderne militaire straaljagerpiloot: je ziet een vlekje op het radarscherm, je drukt op de knop en de smet op je systeem is verpletterd. Dat er bij dat stipje op het scherm mensen behoren is gelukkig zijn zaak niet meer.
Wat een verademing dat de tijd voorbij is waarin bibliothecarissen de absurde mening verkondigden dat een goede bibliotheek leeg hoort te zijn. Hoe konden ze in die vervlogen tijden toch bedenken, dat boeken gebruikt moesten worden en dat boeken thuishoorden op de plek waar onderzoek werd verricht. Wat een contrast met de moderne verlichte opvatting: 'Boeken zijn er om in de kast te staan'. Tot overmaat van ramp bedachten die old-fashioned bibliothecarissen ook nog dat de bibliotheek dienstbaar moest zijn aan het wetenschappelijk onderzoek en vielen zij de wetenschappers, (die het in de toenmalige naïeve opvatting van bibliothecarissen druk hadden met onderzoek) ook niet lastig met rappels. Schande, duizend maal schande.
Gelukkig zijn de bakens verzet. Er is nu een automatisering van het bibliotheekwezen. Aanvankelijk slechts een hulpje maar nu draait het op volle toeren en wordt het systeem een prachtig doel op zich zelf. Het moet perfect draaien, maar dan moeten de medewerkers en studenten wel in het gareel lopen. Een symbolische bijdrage van tien gulden per boek dat een week te laat wordt ingeleverd moet toch helpen om het systeem te vervolmaken. Ook voor studenten moet dat in deze Ritzentijd geen probleem zijn. Bovendien wat moeten studenten eigenlijk met boeken doen? Ze behoren toch te werken of college te volgen.
Ik wil hierbij dan ook een dringend beroep doen op medewerkers en studenten om zich wat meer dienstbaar op te stellen ten opzichte van het automatiseringssysteem van de bibliotheek. De bibliothecaris is het meest gelukkig als je helemaal geen boeken meer leent, maar dat is misschien toch wel een beetje erg 'van de Malle'.
