Dat is een van de opmerkelijke uitkomsten van een onderzoek dat bestuurskundige E. Kleemans (Internationaal Politie Instituut Twente) voor de Regiopolitie Twente instelde naar stedelijke inbraakpatronen en het gedrag van daders in de gemeente Enschede. Kleemans promoveert 13 september op zijn onderzoek bij prof.dr. P. Boorsma en prof.dr. G. Bruinsma.
Volgens Kleemans kan zijn ontdekking een goed aanknopingspunt vormen voor opsporing en preventie. Juist wanneer net in een huis is ingebroken is het zinvol om een oogje in het zeil te houden. Het verdient verder aanbeveling dat de politie tijdelijk - net als in Engeland gebeurt - een stille alarminstallatie in het huis aanbrengt. 'Juist als het kalf verdronken is, heeft het zin de put te dempen', aldus de promovendus.
Kleemans onderzoek leverde meer opmerkelijke feiten op. Zo blijken inbraakpatronen in Enschede vooral te verklaren te zijn uit één variabele: de afstand tussen het inbraakobject en het woonhuis van de dader. Inbrekers hebben een voorkeur voor huizen die makkelijk bereikbaar zijn en op bekend terrein liggen. Andere factoren (zoals het type huis, de potentiële buit en de mate van sociale controle) spelen als variabele amper een rol.
Verschillende clichés over woninginbraak worden door Kleemans studie ontkracht. Zo blijkt het vastgeroeste idee onjuist dat inbraken door 'buitenstaanders' worden gepleegd: het gaat meestal om stadsgenoten. Driekwart van de inbraken in Enschede wordt bovendien gepleegd door 'autochtone' Enschedeërs. Slechts een kwart van het aantal woninginbraken is het werk van drugsverslaafden. Tenslotte blijken de meeste inbrekers alleen of hooguit met zijn tweeën te werken; van bendes is nauwelijks sprake.
