'In 1969 kwam het eerste linkse bestuur en wij waren de voortzetting. Heftige jaren. Frappant was dat iedereen zich heel breed oriënteerde op de samenleving. 'De verbeelding aan de macht' is het nooit geworden, maar we dachten het wel. In 1972 werd de collegegeldverhoging aangekondigd en daarmee gingen we naar de directe belangenbehartiging van studenten. Maar in Twente is meer gebeurd. We hielden ons ook bezig met de verbetering van het onderwijs. Het paste in de tijdgeest, maar ook in de bevlogenheid die bij de jeugd hoort. Je losweken uit de bekrompenheid van je opvoeding uit de jaren vijftig en zestig. Het was het einde van de betutteling en bevoogding van het campusleven. Het betekende een sociale omwenteling. De vraag om goed onderwijs is er tegenwoordig nog steeds. De belangen zijn niet veranderd. De betrokkenheid van EL- studenten is best groot en de faculteit neemt de studenten op haar beurt de laatste jaren weer wat serieuzer. Het zijn klanten die je moet bedienen.'
De saamhorigheid en enorme inzet, van niet al te veel mensen, waren fantastisch. Een solidariteit waar weinig discussie voor nodig was. Maar het was ook gemakkelijker, omdat de keuzes niet zo gedetailleerd waren. We wilden vrijheid en met die vrijheid de wereld verbeteren.
Later kwam daarop de weerslag, vertelt Mouthaan. 'Je ontkomt er niet aan om preciezer te zijn in wat je wilt met je idealen en daarmee verdwijnt een deel van de bevlogenheid. Het mensbeeld is ook veranderd. De mensen zijn minder goed dan we dachten en dan kom je toch tot keuzes waarvan je dacht dat je het nooit zou doen. Daardoor lijk ik nu een stuk rechtser dan ik in werkelijkheid ben.'
Deze (toen nog) hogeschoolraad trad in 1973 aan. Zittend de (linkse georiënteerde) KPS-fractie met derde van links Ton Mouthaan en tweede van rechts Eric Bolle. Staand, de enige vrouw in het gezelschap, Winnie Sorgdrager, in haar funktie van griffier van de raad.
