Zijn films van vrouwen over vrouwen 'vrouwenfilms'? De benaming lijkt uit de mode en doet vooral aan de emancipatiegolf van de jaren zeventig denken. Hedendaagse vrouwelijke filmmakers en de films die zij over vrouwen maken, zijn niet onder een noemer te brengen. De benaming 'vrouwenfilm' misstaat dus enigszins. Hoe dan toch een titel te geven aan een serie van tien korte, zeer diverse films van en over vrouwen zonder deze films 'emancipatoir' of 'vrouwelijk' te noemen? Het Campusfilmhuis verzon een alles- en nietszeggende titel die recht doet aan de verscheidenheid van de films: 'Sometimes it's hard to be a woman. Sometimes it's not.'
De tien films zijn van acht verschillende vrouwelijke regisseurs uit de Verenigde Staten, Canada, Engeland, Duitsland en Nederland. Aanvankelijk zouden drie regisseurs naar Enschede komen om hun films toe te lichten en vragen te beantwoorden, maar zij hebben inmiddels allemaal afgezegd. De ruim tweeneenhalf uur film die overblijft, is echter beslist de moeite waard.
Sommige films zijn niet veel meer dan een beeld, in andere ontwikkelt zich een korte verhaallijn. Alle films zijn in eigen beheer uitgegeven en de benaming undergroundfilm is hier zeker van toepassing. Deze films bereiken de gewone filmhuizen niet, laat staan de bioscopen, hooguit zijn ze in filmkelders in de grote steden te zien.
De film Sheller Shares Her Secret van de Engelse Sarah Turner is een film die een beeld geeft van een ogenschijnlijk klein lief meisje, dat echter ondeugend op de vloerbedekking plast omdat zij zich door haar vader 'in de zeik gezet' voelt. Niemand die achter haar kleine misdrijf komt. In de film worden gedetailleerde verkenningen van de plaats van het misdrijf afgewisseld met opnamen van Shellers gezicht, waar het satanisch genoegen van haar zoete wraak afstraalt.
De Amerikaanse regisseur Jennifer Reeder is bezig met een serie over vrouwelijke superhelden, waarin de heldenrollen tot onmetelijke proporties opgeblazen worden. De titels van haar films zeggen voldoende: 'White Trash Girl' heet de film die donderdag gedraaid wordt. Haar nieuwste film gaat 'Natural Born Cocksuckers' heten.
Niet alle filmmakers laten uitvergrote hilariteit zien. In Swallow laat Elisabeth Subrin de kijker met een maatschappijkritische blik een anorexiapatiënte volgen. Hoe kan zo'n ziekte ontstaan? Wie heeft daar schuld aan? Antwoorden geven doet ze niet. Gelukkig maar. Dat is in de jaren zeventig te vaak gedaan en daar hebben de meeste bioscoopbezoekers geen behoefte meer aan.
Sometimes it's hard to be a woman. Sometimes it's not' in het Campusfilmhuis, Amphitheater Vrijhof, donderdag 22 mei 20.15 uur. Toegang f. 6,-/f. 4,- (leden)
