De idee om naar Belgrado te gaan kwam half december op tijdens een congres van de Europese studentenvereniging in Budapest, waar enkele Servische studenten vertelden over hun opstand tegen president Milosevic. De Nederlanders wilden graag iets doen, maar wat? Alle steun uit het buitenland is welkom, werd hen verteld. Want àls Milosevic ergens gevoelig voor is, dan is het voor buitenlandse kritiek. Kom maar kijken, stelden de Servische actievoerders voor. Binnen een week zat De Bruin, samen met twee andere UT-studenten en een studente uit Groningen, in Belgrado.
'Het studentenprotest is anders dan het protest van de oppositie', stelt De Bruin met nadruk. 'De studenten demonstreren niet vóór de oppositie. Ze protesteren wel tegen het ongeldig verklaren van de verkiezingsuitslag, maar het gaat hen vooral om de democratie, de vrijheid van meningsuiting en studenteninspraak.' 'Rechtdoor' is hun strijdkreet.
Iedere faculteit heeft zijn eigen protestcentrum. 'Alles is heel strak georganiseerd', vertelt De Bruin. 'De studenten hebben een eigen veiligheidsdienst die opstootjes voorkomt. Er is een propaganda-afdeling waarin creatieve lieden zitten die bijvoorbeeld de spandoeken ontwerpen. Elke dag verschijnen er krantjes. Ik heb één meisje ontmoet dat temidden van stapels woordenboeken de hele dag bezig was om alle nieuwsberichten over de protestbeweging in het Engels te vertalen en op internet te zetten. De toewijding die je daar zag was echt ongelofelijk.'
De eerste dag liepen de AEGEE'ers meteen mee in een studentendemonstratie. 'Een heel apart gevoel', verzekert De Bruin. Een massa van twintig-, dertigduizend mensen die met alles wat voor handen is zoveel mogelijk lawaai maakt. De sfeer was vriendelijk. 'Er is wel veel ME, maar er werd gemoedelijk met de agenten gepraat. Ze kregen bloemen en snoepjes aangeboden. De studenten proberen de politie op hun hand te krijgen.'
De tweede dag beklommen de vier Nederlandse studenten zelfs op uitnodiging het podium om de menigte toe te spreken. Het 'we support you' werd enthousiast ontvangen. 'Die ervaring vergeet ik nooit', zegt De Bruin, nog duidelijk onder de indruk.
De Servische studenten bleken zeer geïnteresseerd in het reilen en zeilen van Nederlandse studentenorganisaties. Op initiatief van de vier Servië-gangers wil AEGEE later in het jaar, wanneer de massale protesten zijn geluwd en - hopelijk - hebben geleid tot inwilliging van de eisen, een trainingsprogramma starten. Bedoeling is dat studenten van allerlei organisaties, dus ook van bijvoorbeeld studentenvakbonden en U-raadspartijen, de Serviërs met hun ervaringen op gang helpen.
Eerst moet Milosevic echter om. Weliswaar is de verkiezingswinst van de oppositie in een aantal plaatsen inmiddels erkend, maar de president verzet zich met hand en tand tegen elk verlies van macht. Er is inmiddels een samenscholingsverbod ingesteld. De demonstranten geven echter niet op. Ze verzinnen steeds ludieke acties om toch te protesteren. Zo wordt tijdens het door Milosevic gecontroleerde journaal 's avonds zoveel mogelijk lawaai gemaakt om de propaganda te overstemmen. Autobezitters worden opgeroepen allemaal rond hetzelfde tijdstip op dezelfde plek panne te krijgen.
De AEGEE'ers beginnen komende week samen met de SRD met hun handtekeningenactie ter ondersteuning van de actievoerders in Belgrado. In Groningenzetten maar liefst vijfduizend studenten een handtekening tegen het Servische bewind. De Bruin hoopt dat andere AEGEE-'locals', vestigingen, het voorbeeld van Twente en Groningen zullen volgen.
'Over het algemeen hebben wij het erg gemakkelijk. Wat nu in Belgrado gebeurt, heeft hier twintig, dertig jaar geleden plaatsgevonden. We hebben dezelfde ideeën en idealen. Als we ze kunnen helpen, moeten we dat doen.'
