Eens in de twee maanden ploft hij op de deurmat. De Rekening. Wat, vijfentachtig gulden! Dat kan helemaal niet. Even de tikkenlijst checken. Die blijkt te kloppen en dus zit er niets anders op dan tegen mijn huisgenoten te klagen en de PTT te verfoeien.
Maar het kan allemaal nog erger. Heb je eindelijk de telefoon in handen en is hij niet in gesprek, dan gebeurt het. Meestal totaal onverwacht en vaak schiet het hart dan in mijn keel. Klik....dit is de voice mail van huize ....(goed fout huis overigens). Allerlei niet te herhalen termen gonzen op dat moment door mijn hoofd. Vroeger hing ik zo snel mogelijk de hoorn weer op de haak en vloekte flink. Tegenwoordig heb ik mijn strategie bijgesteld. Ik spreek nu in waarvoor ik bel en zeg daarna luid en duidelijk wat ik van de situatie vind. Mensen die dit soort antwoordapparaten nodig hebben kopen maar meteen een tweede telefoonlijn.
Ik roep dus iedereen op om die voice mail zo snel mogelijk uit te zetten, want het kost jou en al je vrienden, vriendinnen, niet-
vrienden, enz. handen vol geld. Tien jaar geleden konden we nog heel goed zonder. Als ik ooit nog zo'n voice mail aan de lijn krijg hoop ik voor jou, lezer, dat je niet degene bent die hem afluistert.
De auteur is student CT&M. Hij geeft de pen door aan collega-student Doutsen Swierstra.
