Karen Wannyn (21) staat op het dakterras dat grenst aan haar werkplek, het secretariaat van de studentendecanen. Ze kijkt naar haar eigen bureau, met een glimlach op haar gezicht en een aktenmap onder haar arm.
Die aktenmap zou je helemaal vol kunnen stoppen met de diploma's die Karen heeft behaald. Ze bezocht de mavo, ging naar het mdgo en doorliep het kmbo. Daarna deed ze Schoevers, de secretaresseopleiding.
'Maar', zegt ze bescheiden, 'het mdgo heb ik niet afgemaakt.' Dat kwam zo. Karen was zestien toen ze de richting personeelswerk koos. Op dat moment voelde ze zichzelf nog te jong om zich te verplaatsen in de problemen van werknemers die soms wel drie keer zo oud waren als zijzelf.
Die schroom heeft ze inmiddels afgeworpen. Vanaf september verhuist Karen naar de studentenpsychologen, een deur verder. Ook daar wordt ze secretaresse, maar niet zomaar een. Ze hoopt dat ze de opleiding voor psychologisch-pedagogisch assistente mag gaan volgen. Met dat papiertje (weer één voor in de map) zou ze ook psychologische testen mogen afnemen.
En dat lijkt haar wel wat. Misschien wel omdat ze verslingerd is aan de boeken van John Grisham en Danielle Steel. Die leest ze het liefst in het Engels. Niet omdat ze zo haar talen bijhoudt, maar vanwege de sfeer. 'In het Engels vind ik het net even spannender.'
Gesproken over vrijetijdsbesteding: het spijt Karen dat ze niets meer doet aan sport. 'Vroeger speelde ik fanatiek hockey. Op een gegeven moment vroegen ze me voor het eerste, maar ik wilde in een plezierelftal. Dat mocht niet, en toen ben ik er maar helemaal mee gestopt. Best jammer, eigenlijk.' Dan tegen zichzelf: 'Ja, ik ga weer sporten.'
