Wat mij echter wel opvalt is dat het meestal geen objectieve argumentatie, maar het gevoel van de mens is, dat aanleiding geeft tot conflicten en de daarop volgende discussies. Van mijn moeder heb ik echter vroeger geleerd dat ik niet zomaar ongegrond driftig mocht worden. Vanuit een gezonde, objectieve argumentatie horen namelijk bijbehorende gevoelens op te borrelen en niet andersom! Langzaamaan begin ik echter in te zien dat argumentatie voornamelijk wordt gebruikt om gevoelens achteraf te rechtvaardigen. Verwarrend? Nee logisch, aangezien gevoelens op zich geen basis vormen waarmee je andere mensen in een discussie kunt overtuigen. In onze rationele en objectieve maatschappij is immers geen plaats voor gevoelens en al zeker niet als argumentatiemiddel. Iemand ongeneerd een eikel noemen, daar is een reden voor nodig! Het gevolg is dus dat er te vaak en te lang wordt gediscussieerd over zaken die er helemaal niet toe doen.
Mijn voorstel is dan ook om niet eerder de discussie te starten, dan nadat alle deelnemers eens flink irrationeel hebben kunnen raaskallen en schelden. Na deze sessie wordt de bijeenkomst onderbroken voor een pauze, waarin iedereen wordt gemaand het voorgaande te vergeten en te starten met de 'werkelijke' discussie.
Wat ongetwijfeld zal blijken is dat na vijf minuten volledige ontlading niemand meer behoefte heeft aan discussie. Mocht dit toch nog het geval zijn, dan zal deze aanzienlijk korter zijn, doordat iedereen weet wat er bij de ander leeft.
Dus streef je naar verandering en wil je je voorbereiden op de bijbehorende discussies: wees je dan bewust van de emotionele drijfveren die zich 'onder' de argumentatie bevinden en voorkom daarmee eindeloos gepraat. Want gepraat wordt er al genoeg in de wereld.
De auteur is voorzitter van studievereniging Interactief. Hij geeft de pen door aan Lynn Packwood, medewerker bij het informaticalab.
