Het rendement van de studie psychologie is verontrustend laag. De negen universitaire opleidingen in Nederland krijgen van de visitatiecommissie weliswaar een ruime voldoende, maar de commissie waarschuwt dat de stijgende studentenaantallen her en der leiden tot 'onredelijk hoge' werkdruk en zelfs een 'structurele overbelasting'.
De kwaliteit van zowel de afgestudeerden als de staf is 'ruim voldoende tot goed' en de programma's voldoen aan de gestelde eisen, stelt de commissie. Het grootste probleem bij psychologie vormen de slagingspercentages. Het percentage studenten dat na zes jaar een bul heeft, is in de loop der jaren weliswaar iets gestegen, maar ligt nog steeds onder de zestig procent. Met een propedeuserendement van dertig procent (na 1 jaar) tot zestig procent (na drie jaar) is ook het aantal uitvallers hoog. Gedeeltelijk wordt dat verklaard door de constatering dat psychologen-in spe aanzienlijk minder hard studeren dan de richtlijn van 1680 uur per jaar.
Andere oorzaken van de rendementsproblemen zijn volgens de commissie de massaliteit (en daardoor anonimiteit) van de meeste studies, waarvoor lang niet overal adequate oplossingen zijn gevonden in de vorm van bijvoorbeeld het werken in kleine groepen.
Omdat de rijksoverheid universiteiten en opleidingen gedeeltelijk bekostigt op basis van het rendement, hebben de Nederlandse psychologie-opleidingen een deel van hun financiële problemen aan zichzelf te wijten. De visitatiecommissie acht echter bezuinigingen van diezelfde overheid van meer invloed, plus het feit dat de compensatie voor grotere aantallen studenten doorgaans met enige vertraging loskomt.
Opvallend is het nadrukkelijke advies in het visitatierapport om alle psychologieopleidingen bovenop de nieuwe driejarige bacheloropleiding een mastervervolg te geven van twee jaar. "Een eenjarige master wordt niet serieus genomen", aldus de commissie die erop wijst dat in de meeste omringende landen de opleiding tot master psychologie vijf jaar duurt.
