Als geboren en getogen Amsterdammer kwam Kees na zijn in 1961 afgeronde studie in de theoretische fysica aan de Universiteit van Amsterdam en een kortstondige combinatie van twee banen als wiskundeleraar aan het Barlaeus Gymnasium en als wetenschappelijk medewerker van het Mathematisch Centrum, in 1965 naar Twente om als een van de eersten vorm te geven aan het wiskundeonderwijs op de toenmalige Technische Hogeschool Twente. Na zijn promotie in 1968 volgde in 1973 zijn benoeming tot lector, in 1980 gevolgd door een benoeming tot hoogleraar in de Discrete Wiskunde, in het bijzonder de Grafentheorie.
Zijn leerstoel wist hij in korte tijd uit te bouwen tot een van de grootste groepen binnen de toenmalige onderafdeling Toegepaste Wiskunde. Hij verwierf een grote populariteit bij de studenten door zijn enthousiaste en met humor doorspekte colleges, en door zijn zorgzaamheid en warme persoonlijkheid. Bij zijn pensionering stonden de tellers van het aantal door hem begeleide baccalaurei, het aantal bij hem afgestudeerden en het aantal bij hem gepromoveerden respectievelijk op 33, 76 en 24, relatief zeer grote aantallen voor een wiskundige.
Kees was een veelzijdig en creatief mens met een brede belangstelling en grote wetenschappelijke interesse. Hij publiceerde met maar liefst 60 verschillende coauteurs rapporten en artikelen in uiteenlopende gebieden als diffusie, Ising models, block designs, grafentheorie, speltheorie en toepassingen in de taalkunde, sociologie, economie en informatica. Daarnaast bouwde hij bijvoorbeeld modellen van dinosauriërs om de omgeving van het toenmalige TW-gebouw wat spannender te maken, speelde hij accordeon bij feestjes en partijen, en stond hij bekend om zijn leuke anekdotes en gevatte toespraken bij diploma-uitreikingen. Tijdens zittingen van promotiecommissies wist hij snel de juiste toon te vinden om nerveuze promovendi op hun gemak te stellen en bij te dragen aan een meer ontspannen sfeer.
Kees was actief in vele bestuurlijke functies en stond mede aan de basis van ontwikkelingen die destijds geleid hebben tot de totstandkoming van de onderafdeling en opleiding Toegepaste Wiskunde, en in het organiseren van het toegeleverd onderwijs aan de andere technische opleidingen.
Hij legde gemakkelijk contacten en stimuleerde de organisatie van wetenschappelijke bijeenkomsten. Die zorgden er mede voor dat zijn leerstoel een goede internationale reputatie verwierf. Hij droeg verder bij aan de internationalisering van de Universiteit Twente als initiatiefnemer van het programma dat het mogelijk maakte voor Chinese talenten om aan de Universiteit Twente te promoveren: sinds 1990 begeleidde Kees niet minder dan 9 Chinese studenten tot aan hun promotie aan de UT. Zijn populariteit onder de Chinese promovendi moge blijken uit de vele hartverwarmende reacties die we na het bekend worden van zijn overlijden hebben ontvangen.
Zijn dood kwam als een dief in de nacht en veel te vroeg. Kees zat nog boordevol energie en plannen. Hij was nog lang niet klaar en wij waren hem nog lang niet zat. Kees was een bijzonder gewaardeerde collega. We zullen hem erg missen. Hij zal nog vaak in onze gesprekken en gedachten voorkomen en een blijvende inspiratiebron voor ons zijn. We zijn hem zeer dankbaar voor wat hij voor de universitaire gemeenschap heeft betekend en voor de manier waarop hij zijn studenten en promovendi begeleid en gevormd heeft.
We wensen iedereen die dicht bij hem stond veel sterkte om dit grote verlies te verwerken, in het bijzonder zijn vrouw Marlisa en de kinderen en kleinkinderen.
Namens Kees zijn oud-studenten en oud-promovendi en namens de leden van de afdeling Toegepaste Wiskunde,
Hajo Broersma
