Over en sluiten
Studenten hebben het zwaar. Dankzij tempo- en straks prestatiebeurs stijgt de studiedruk tot ongekende hoogte. Geen tijd meer voor leuke dingen. Wat heet, de academische vorming komt in gevaar! Aan universiteiten de taak het programma vooral studeerbaar te houden. De studenten mogen geen obstakels op hun weg vinden. Tegelijkertijd moet het programma boeiend zijn. Kleine werkcolleges in plaats van massale hoorcolleges. Projecten in plaats van het uit het hoofd leren van grote hoeveelheden droge feiten. Plus een meelevende docent die je zo nu en dan een bemoedigende aai over je bol geeft. Ja, ja, de universiteiten moeten een hoop, waar wat moeten studenten nou eigenlijk nog? Studeren doe je niet voor je ouders of voor de docenten. Studeren doe je voor jezelf. Omdat je je intellectuele capaciteiten tot ontplooiing wilt brengen of omdat een titel status oplevert en op termijn een goede baan, een tweede huis, een derde auto en een vierde vakantie. Niemand verplicht je te gaan studeren. Klinkt vier of vijf jaar gesubsidieerd door de overheid jezelf ontwikkelen niet aantrekkelijk genoeg? Of lekker in de zon liggen als je een keer geen zin hebt naar college te gaan? Dan ga je toch fijn vanaf je zeventiende werken. Prettig hoor, tot in lengte der dagen zwoegen voor minder dan tweeduizend gulden per maand. Denk maar niet dat je daar ooit die vierde vakantie van kunt betalen. En wie krijg je na twintig jaar trouwe dienst als nieuwe baas? Zo'n vreselijk zielig, afgepeigerd, pas afgestudeerd broekie van de UT.
