Over en sluiten
Op een zondagavond in 2000 had ik de laatste vlucht van Helsinki naar Schiphol. Ik had vijf dagen zwaar gesport en was best wel moe. De volgende ochtend werd ik gewoon weer op mijn werk verwacht. Dus ik zat nou niet bepaald te wachten op vertraging. Een stel losgeslagen pubers gooide echter roet in het eten. Studenten. Ik wou naar huis; zij wilden klaverjassen. Iedereen was al een paar keer gevraagd te gaan zitten, maar zij renden nog steeds rond, passagiers lastig vallend met het verzoek van plaats te wisselen, opdat ze als viertallen bij elkaar konden zitten. Het lampje `riemen vast' brandde, maar zij zaten op hun knieën op hun stoel over de rugleuning met hun achterburen te spelen. En toen de gezagvoerder dreigde dat we `de slot' zouden missen waarna de vlucht gecanceld zou worden, was hun enige reactie: `Dat recht heeft-ie helemaal niet.'
