Geen inspiratie
Zondagmiddag, je zit buiten. Het is immers mooi weer. Je eet een kaastosti als ontbijt en drinkt drie glazen water om de kater te bedwingen. De zon schijnt, de vogels zingen, er is niets aan de hand. Toch bekruipt je het gevoel dat je iets over het hoofd ziet. Je zet je traag werkende brein in werking en gaat na wat er aan de basis kan liggen van dit verontrustende gevoel. Plots herinner je je het volgende gesprek: 'Dat lijkt me wel wat voor jou Flux,' zei Marleen met niet misverstaanbare glimlach. 'Huh ... wat?', antwoordde je kort doch met doorklinkende intelligentie. 'Een stukje schrijven in UT-nieuws, je weet wel Fris van de Lever. Ik heb de pen en ik moet 'm aan iemand doorgeven. Wil jij een stukje schrijven?' 'Hmm ... ok,' zeg je dan, niet helemaal zeker van je zaak. Je loopt naar binnen en komt terug met pen en papier. Er mist nu alleen nog één ding, namelijk inspiratie. Een detail, mompel je tot jezelf, die komt vanzelf vanavond en je zet de tuinstoel in z'n luie stand. Je presteert namelijk alleen onder druk.
