Uit het lood
Nadat ook de zesde zoon geen dochter bleek te zijn, besloten mijn ouders het radicaal anders aan te pakken. Adoptie. Meisjes zat die naar een zorgzaam ouderpaar snakten. En het mooie was, zuslief hoefde daarvoor geeneens bij ons in huis te komen wonen. Daar paste onderhand geen kind meer bij. Nee, Jodi bleef lekker op Haïti. Dat was ook beter voor mijn moeder. Die kon al niet slapen als een van haar zonen wat later thuis kwam. Met een stappende dochter was ze aan slapeloosheid kapot gegaan. Ja okee, je hebt daar in Cité Soleil wat meer geweld op straat dan hier bij ons in de polder. Maar dat is zo ver van haar bed, daar ligt mijn moeder niet wakker van. Zo af en toe een briefje dat alles goed gaat op school, en mijn ouders zijn een gelukkig stel.
