De bladen
Ze draaiden weer op volle toeren vorige week, de stemmachines, maar te vertrouwen zijn ze niet, volgens een deskundige van de TU Delft. In Delta zegt de man: `Bij de gemeentes waar de stemmachines staan heeft niemand verstand van die software. Dat hebben maar een paar mensen bij TNO en bij het bedrijf dat die machines maakt. Er is dus geen geloofwaardige controle mogelijk.'En dus ligt het gevaar van manipulatie volgens hem op de loer: `Er zijn heel veel manieren waarop je zo'n machine kunt laten frauderen. Dat kun je zelfs zo slim doen dat het niet eens uit tests bij TNO naar voren komt.' Maar de deskundige heeft een oplossing: `Na het stemmen moet de computer een kaartje printen, met daarop de persoon en de partij waarop de kiezer gestemd heeft. De kiezer moet dat kaartje zelf verifiëren en hem daarna in een ouderwetse stembus gooien. Vervolgens moeten de kaartjes op een aantal plekken in het land steekproefsgewijs worden geteld. Je ziet dan heel gauw of de uitslag uit de stembussen dezelfde is als die uit de stemmachines.' Van stemmen per internet (voor Nederlanders in het buitenland of bij u-raadsverkiezingen) moet de TUD'er al helemaal niks hebben: `De verbinding loopt via tientallen pc's. Daardoor kan het stemgeheim nauwelijks gewaarborgd worden, wat het ronselen van stemmen aanzienlijk vergemakkelijkt. Maar kennelijk vindt niemand dat interessant.'
